15 oktober: Kampala, de stad in

Gisteren, vrijdag 15 oktober, hadden we wat meer toeristische dingen gepland.

We zijn met de matatu naar het centrum gegaan, met z'n vieren (m'n moeder, Froukje, Celesta en ik). M'n vader bleef thuis om te werken, we gingen toch vooral vrouwen-dingen doen.

Grappig trouwens over de matatu's: daar staan heel vaak christelijke teksten achterop, bv. God is good, To God be the glory, etc. Dat zie je hier overal eigenlijk. Er zijn heel veel kerken en organisaties met een christelijke achtergrond, maar ook voor ons algemene bedrijven en zo gebruiken rustig een christelijke tekst of iets dergelijks. Overigens kunnen er ook moslim-teksten op de matatu's staan. Je ziet gewoon alles door elkaar.
Het mooiste voorbeeld vind ik een winkeltje van Uganda telecom, waar dan iets als God is great! boven staat. Ik heb er helaas nog geen foto van, ik hoop dat ik dat nog kan maken. Dat was de eerste keer dat ik het zo zag, en het blijft nog steeds vreemd. Dat zou je in Nederland toch niet ziet: "Aan God alle eer! T-mobile" :-)

We zijn in het centrum eerst naar een registratie-gebouw geweest, voor de NGO van Celesta. Het is hier allemaal heel erg bureaucratisch, en Celesta moest er nog naar toe voor een handtekening en stempel.
Ze moest eigenlijk bij kamer 20 zijn, maar daar was niemand. We konden we 2 uur later terugkomen, dan was diegene er waarschijnlijk weer. Dat leek ons geen goed plan. Gelukkig konden we het ook een kamer verderop wel proberen. Daar was een man die, zonder ook maar iets te vragen en ondertussen telefonerend voor iets anders, de benodigde stempels en handtekeningen zette...

Daarna zijn we langs het Independent momunent gelopen en even naar het gebouw van het parlement gegaan. We wilden er later een rondleiding krijgen, wat ook mogelijk was, maar uiteindelijk hadden we er geen tijd meer voor.

We hebben ergens een broodje gegeten, en vervolgens zijn we naar de Art en Craft markt gegaan, waar we heel veel leuke spullen hebben gezien en heel veel leuke spullen hebben gekocht. Wat allemaal ga ik niet schrijven, omdat ik dan cadeautjes voor Jitze Jan en anderen verraad... :-)

Toen zijn we nog ergens wat gaan drinken en bij een grote supermarkt geweest (voor het eerst iets dat echt westers voelde, toch wel even heerlijk!).
Daar in de buurt zou ook een kleine ijsbaan zijn! Aangezien Froukje veel schaatst, wilden we dat ook graag zien. Maar helaas lag er nu geen ijs. 3 weken geleden was dat er wel, maar nu kon je er alleen met skates op... Het was gewoon een kleine rechthoek, indoor, bij een bowlingbaan.
De bordjes van het schaatsen hingen er wel, dus daar hebben we Froukje natuurlijk wel even op de foto gezet!

Daarna zijn we naar Mammamia gelopen, dat is een Italiaans restaurant bij een hotel. M'n vader is daar ook naar toe gekomen.
Om het restaurant-terras op te gaan, moet je eerst door een detectiepoortje en je tas laten controleren. Deze controle is allemaal heel erg verscherpt, na de bomaanslagen hier in Kampala tijdens de WK voetbal finale. Wat ze precies willen met de detectiepoortjes, is me niet duidelijk, want hij gaat bij mij meestal af vanwege mijn riem, en toch mag ik gewoon doorlopen. En ze kijken in je tas, maar meestal niet in de zijvakjes. Daar heb ik deet in zitten, deodorant, afterbite, etc. Ik weet niet hoe zij vanaf de buitenkant weten dat dat geen schadelijke stoffen zijn... :-/

Bij Mammamia hebben we heerlijk pizza gegeten en ijs toe genomen. IJs kan je hier niet overal eten, maar in zo'n restaurant weet je wel zo goed als zeker dat de kwaliteit goed is, dus dat was wel even lekker.
Het was de hele dag zonnig en erg warm geweest, dus dat ijsje hadden we wel verdiend!

Het wordt hier trouwens al om half 7 donker (en ook om half 7 licht, omdat je zo ongeveer op de evenaar zit), dus we hebben lekker buiten in het donker gegeten.

Daarna weer met de matatu naar huis, dit keer maar in twee verschillende matatu's ingestapt, omdat met z'n vijfen in één matatu komen een bijna onmogelijke opgave is. Weer even vast gestaan, maar het viel dit keer gelukkig mee.

Deze dag ook een aantal foto's kunnen maken van typische Ugandese taferelen, dus daar was ik ook blij mee. Nu ik helemaal bij ben met het schrijven van de weblog, ga ik maar eens kijken of ik ook wat foto's kan uploaden, want ik heb al gelezen dat jullie die graag willen zien! Ik ga mijn best doen er veel te plaatsen!